Hindi Ako Nag-aral Upang Maging Abortionist Lamang

Warning: Mahaba ito…

 

 

Noong clerk  pa ako at nakatoka ako sa Surgery Department ng ER, natatandaan ko noong tinawag ako ng isa kong co-clerk na assigned naman sa Obi-Gyne. Dahil walang lasing na magpapatahi ng kanyang basag na mukha sa akin noong mga oras na yon, sumama naman ako sa kanya doon sa Inspection Room, kung saan niya pinapahiga at pinapabukaka ang kanyang mga babaeng pasyente. Akala ko nung una, papakitaan nya ako ng isang kyut na kyut na bagong panganak na sanggol.

 

Fetus pala ang ipinakita niya.

 

Sa kalagitnaan ng mga pabalot ng disposable na gloves ay ang isang 11-week old na newly-aborted fetus, mainit-init pa dahil kalalabas lamang nito mula sa uterus ng kanyang ina. Kita na ang malalaking mata ng fetus at ang kanyang kyut na kyut na mga kamay at paa. Nakakapangilabot. Nakakaawa. Nakakapanlumo. Naaalala ko tuloy noong nasa elementarya pa ako na pumapasok ako ng Adoration Chapel (nang hindi pa ako napapaso o nalulusaw na parang abo) sa tabi ng simbahan ng aming eskuwelahan. Sa hallway papasok ng Adoration Chapel ay maraming mga posters ukol sa abortion, kasama na rito ang mga ubod ng graphic na mga larawan ng mga pinaabort na fetus sa iba’t ibang edad sabay ng mga katagang “Pro-life” at “No to Abortion.”

 

Dinala ko yata sa aking paglaki ang mga imaheng iyon kung kaya’t nag-iinit talaga ang aking mga singit kapag nakakatanggap ako ng mga pasyenteng mga 16-17 years old na putlain at profuse vaginal bleeding ang inirereklamo. Tatanungin mo kung buntis, sasabihan ka ng ina nila na hinde at NBSB pa raw ang anak nila. Siyempre, tahimik lang si Ineng. Ganyan naman lagi ang mga guilty. Sasalpakan mo siya ng pregnancy test at kung positive, hala na, saka na niya aamininin sayo na alam niyang buntis siya at kesyo nagpahilot siya sa albularyo/uminom siya ng pinadikdik at pinakulong dahon ng ewan/may ininom siyang gamot na pampalaglag na nirekomenda ng kanyang boypren na second year Nursing student. Alam na yata ng kahit sinong Nursing student ngayon ang mga gamut na pampalaglag at kahit pinagbabawal itong mabili over the counter ay nakakalusot pa rin ang ilan. At kahit itali niyo pa ako ngayon at isabit sa puno ng acacia ng nakatiwarik ay hindi ko sasabihin sa inyo kung ano ang gamot na iyon. Isa lang ang masasabi ko, hindi siya gaanong mabisa pag iniinom, isinisilid ito sa pagkalalim-lalim at pagkaliit-liit na butas ng cervix. Unless kamag-anak mo si Lastikman o di kaya’y may lithotomy bed ka sa bahay niyo, kahit ang mga duktor, hirap itong ipasok sa lecheng butas na iyon kung kaya’t ilang beses itong inuulit at mas nararapat talagang sa hospital ito ginagawa bilang bahagi ng management sa isang tunay na nangangailangan nito.

 

Bilang isang duktor, marami rin akong mga kaibigang lalake ang lumalapit sa akin upang magtanong ukol sa paglalag. Ganito ang karaniwang kinalalabasan ng aming pag-uusap:

 

Manyak na friend: Huy angel. Pwede bang magtanong?

 

Angel: O pare. Anong problema?

 

Manyak na friend: Kasi may kabarkada ako… Eh, nabuntis yung syota niya.

 

Angel: Ganon?

 

Manyak na friend:  Tapos pareho pa silang nag-aaral.

 

Angel: Ayan, kasi naman… Ilang buwan na daw?

 

Manyak na friend: Mga dalawang buwan ata.

 

Angel: Sigurado ka bang hindi ikaw yan at sinasabi mo lang na kabarkada mo?

 

Manyak na friend: Lukaret. Hinde ah.

 

Angel: Eh, tapos?

 

Manyak na friend: Anong pwedeng inumin ng babae para malaglag yung baby?

 

Angel: Lason. Magpakamatay na muna siya bago ko sasagutin ang tanong na yan

 

Wala akong pakialam kung gusto mong ikalat ang iyong mga punla kahit hindi ka pa kasal, wala ka pang trabaho o di kaya’y sadya ka lang talagang manyakis. Hindi rin ako magpapakaipokrita at magsasabi sayo’ng huwag ka na munang makipagsex hangga’t hindi ka pa kasal. Naiintindihan ko namang masarap talaga ang magpainit ng katawan at malunod sa mundo ng kahalayan kahit pa nga ba ito ay masasabi nating bawal. Ang sa akin lang, wag mo kong idamay at gamitin ang aking propesyon at ang ating pagkakaibigan sa iyong pagkakamali at katangahan. Susuportahan kita sa lahat ng bagay, kung alam mo na ang dapat mong gawin, sasamahan pa kitang bumili nito (inaamin kong sinamahan ko ang isa kong kaibigang duktor dati na bumili ng isang klase ng herbal vitamin daw na pamparegla) pero kung iniisip mong sa akin manggagaling mismo ang kinakailangan mo ay wag ka nang umasa dahil hinding-hindi kita reresetahan ng gamot na magagamit mo sa paggawa ng kamalian sa isa nang pagkakamali.

 

Kaya’t kung ikaw ay may iniirog at ayaw mong mabuntis o makabuntis, isa lang ang pinapayo ko: MAGSUOT NG KAPOTE. Hindi condom kasi 99% effective lang yan. Ang ibig kong sabihin ay raincoat. Ewan ko lang kung titigasin pa ang inyong etits at gaganahin pa kayong makipagsex niyan pag suot niyo na yung mga malalaki at mabibigat na dilaw o di kaya’y dark green na raincoat ng mga pulis at sundalo.

 

What a turn-off.        

 

Isa pang pahabol na kuwento. Noong clerk ako sa Internal Medicine, may isang maitim at matabang 16-year old na babae, kasama ang kanyang ina ang lumapit sa akin dahil buong araw na raw masakit ang kanyang tiyan. Dahil nanghinala akong melasma ang dahilan ng pangingitim sa kanyang mukha at tila bilog na bilog ang kanyang tiyan, tinanong ko si Neneng kung buntis siya. Ang sabi ng ina, mataba lang daw talaga ang anak niya at estudyante pa na wala naman daw boypren. Sabi ko, ipapregnancy test ko muna siya. Patakaran rin kasi ng departamento ng Internal Medicine na ipapregnancy test muna ang mga kaso ng abdominal pain sa isang babaeng nasa reproductive age pa at saka ipapasa sa kung anong departamento dapat ang humawak sa kaso niya. Nagpumilit, hindi naman daw buntis ang anak. Hindi ko raw ba puwedeng bigyan na lang kaagad ng gamot. Hindi naman ako tanga para magbigay kaagad ng gamot para sa sakit ng tiyan ng hindi ko pa naeexamine ang pasyente ng mabuti. Kaya sabi ko, manang, hindi talaga pwede. Buti na lang, naiihi na si Neneng. Sabi niya balik lang daw sila, ihi daw muna siya sa CR sa labas ng ER.

 

Maya-maya, nagsisigawan na ang mga tao sa labas.

 

Habang umiihi si Neneng sa toilet bowl ay sabay labas naman ng kanyang bagong panganak na sanggol. Mabuti na lang ay nahila niya kaagad ang umbilical cord na nagdudugtong sa tiyan ng kanyang sanggol at sa kanyang bahay-punlaan, kung hindi ay tumama na sana ang ulo ng bata doon sa toilet bowl.

 

Muntikan pang tuluyang magsawsaw sa mga ihi at tae ng ibang tao ang kanyang dinedeny-to-death na newborn baby.  

 

At ang nanay ni Neneng, halos wala nang pagmumukhang maipakita sa akin habang sabay sabing, “Mahilig kasi yan silang mag-overnight swimming ng mga kabarkada niya. Baka may sperm na lumalangoy-langoy sa pool na pumasok sa ari niya kaya nabuntis.”

 

Si nanay talaga. Ayaw pang tanggaping malandi talaga ang anak niya.